Tarih 18 Mart 1915, yer; Çanakkale, hedef; düşmanlar tarafından Çanakkalenin geçilip İstanbul’a ulaşılması.
Bu hedefi gerçekleştirmek için I.Dünya Savaşı’nın başlamasını fırsat bilen düşman 3 Kasım 1914 günü alacakaranlıkta boğazın ağzına doğru yaklaştı.
Cephaneliğimize isabet eden top mermi on bir ton barutu havaya uçurmuş, subay ve erlerimiz
şehit düşmüştü.
Düşman denizaltıları Boğaz’ı geçmeye çalışıyordu.
24 Kasım 1914 günü bir Fransız denizaltısı boğaz sularında görüldü. Topçularımız düşman üstüne ateş yağdırmaya başladı.
2 Aralıkta İngiliz denizaltısı, derinden engelleri aşıp Boğaz’a girdi ve bir gemimizi batırdı. Gemide bulunan subaylardan onu ve erlerimizden yirmi dördü şehit düştü.
19 Şubat 1915 günü düşman gemileri uzun menzilli bir bombardımana girişip, Boğaz’a iyice sokuldular. Tabi tabyalarımız çetin bir mücadele verdi.(Ertuğrul ve Orhaniye Tabyaları).
Düşman kuvvetler isteklerine ulaşamayınca 17 Mart 1915 günü komutanı görevden alıp yerine yenisini atadılar. Yeni komutan Robeck 18 Mart 1915’te Boğaz’a saldıracağını, yakında İstanbulda olacağını Londra’ya bildirdi.
Bu arada Çanakkale Müstahkem Mevki Komutanı Albay Cemal Çobanlı 17 Mart’ı 18 Mart’a bağlayan gece Boğaz’a mayın hattı döşenmesi emrini verdi. Aldığı emir gereği Binbaşı Hakkı Bey, Nusret Mayın Gemisi ile o gece yirmi altı mayını, on birinci hat olarak döşedi. Boğazdaki mayın sayısı on bir hat olarak dört yüzü aşmıştı.
18 Mart 1915, İngiliz ve Fransız savaş gemilerinden oluşan dönemin en güçlü deniz gücü üç filo olarak sabahleyin Çanakkale Boğazı ‘na girdi.
İngiliz ve Fransızlar zayıf Türk savunmasını kolayca susturarak Boğazı da kolayca geçebileceklerini umuyorlardı.
Bu umut ve güvenle 18 Mart 1915 günü düşman savaş gemileri şiddetle ateş açmaya başladı.
Tabyalarımız bir bir saldırıya uğruyor ama şiddetle karşı koyuyorduk.
Kıyıdan düşmana adeta ateş yağdırıyorduk.
Bunalan düşman kaçmak isterken topçu atışlarıyla karşılaşıyordu. Karşılıklı bu korkunç bombardıman bir saat kadar sürdü.
Bu bombardımanı bir yabancı yazar şöyle anlatıyor:
«İnsan manzarayı gözlerinin önünde canlandırabilir. Kaleler, toz duman bulutları içinde kaybolmuşlarda Yıkıntıların arasından arada bir alevler yükseliyordu. Gemiler, çevrelerinde fışkıran sayısız su sütun¬ları arasında yavaş yavaş hareket ediyorlar, bazen duman ve serpintiler arasında iyice görünmez oluyorlardı. Tepelerden ateş eden havan toplarının alevleri görülüyor, ağır toplar yer sarsıntıları gibi gümbürdüyordu.»
Bombardıman sırasında tabyalarımız büyük zarar görmüştü. Fransız gemiler çekilmiş, İngiliz gemileri devreye girmişti. Tam bu arada Nusret Mayının döşediği mayınlar görevini yapmış, gemiler mayınlara çarparak sarsılmışlar, manevra yeteneğini kaybetmişlerdi.
Türk tabyaları Boğaz’ı geçmeye çalışan düşman gemilerine durmadan ateş ettiler. Bu sırada Boğazdaki mayınları temizlemek için düşman mayın tarayıcıları Boğaz’a soktu. Tabyalarımız tarayıcılara ateş açtılar. Açılan ateş yağmur gibi yağmaya başlayınca, panik içinde korkup kaçtılar.
Düşman gemilerinden büyük hasar görenler, batanlar oldu. Düşman, Çanakkale Boğazı’nı denizden aşamadı. Büyük kayıplar vererek, Çanakkale Boğazının geçilemeyeceğini anladılar.
Denizden geçilemeyince artık Çanakkale Kara Savaşları başlıyordu.
Askerler saldırı yapılması muhtemel yerlere yerleştiler. Düşman güçleri 25 Nisan 1918 sabahı M. Kemal’in düşündüğü(Kabatepe ve Seddülbahir) noktalarından saldırdı. 19. Tümen Komutanı M.Kemal Kocaçimende, Conkbayırında savaştı…
Cephanesi biten askerler;
- Cephaneniz yoksa süngünüzdemi yok/ Süngü tak emrini verdi.
Daha sonra;
- Ben size taarruz emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum dedi.
Tarihin en büyük siperli savaşı başlamıştı. Siperlerin arasındaki uzaklık 8 -10 metre idi. Askerler siperlerden ayrılmıyor, şehit düşenlerin yeri hemen dolduruluyordu. Her adım başına bir mermi düşüyordu. Düşman Conkbayırı’na ilerliyordu. Bu arada M. Kemal Anafartalar Grup Komutanlığı’na atandı. Anafartalar Savaşı’nda düşmanın attığı şarapnel misketi M. Kemal’in göğsüne isabet etti ama cebindeki saate çarptığından bir şey olmadı.
………
Türk ordusu kısa sürede her yerde büyük başarılar kazandı. Düşman bozguna uğratıldı. Çanakkale Kara Savaşları’nın en önemli cepheleri; Kumkale, Beşike, Bolayır, Seddülbahir, Arıburnu, Kabatepe, Conkbayırı ve Anafartalardır.
19-20 Aralıkta Anafartalar ve Arıburnu, 8-9 Ocakta ise Seddülbahir düşmanlar tarafından boşaltıldı. Böylece 1915 baharında parlak umutlarla karaya ayak basan düşman, 1916 yılının kışında bozguna uğrayarak çekip gitti.
SEYİD ONBAŞI
18 Mart Deniz Savaşı sırasında Rumeli Mecidiye Tabyası’nda ayakta kalabilen tek top mermi vardı . Onun da mermi kaldıran vinci bozulmuştu. Seyid Onbaşı büyük bir güçlük ve imanla dualarla 276 okkalık mermiyi üç kez denemeyle namlunun ucuna sürmüş ve bu kahramanlığı ile düşman gemileri büyük yara almıştı.
Seyid Onbaşı bu büyük kahramanlık ve cesaretle savaşın akışını, kaderini değiştirecek bir fedakarlık yapıp, milli kahramanlarımızdan olmuştur.
Mermiyi kaldırdığı sırada yanında bulunan arkadaşı Seyid’in mermiyi kaldırırken kemiklerinin çatırdadığına tanıklık etmiştir. Daha sonra aynı ağırlıkta bir mermiyi kaldırması istenmiş bunu başaramamıştır.
Şüphesizdir ki; Seyid Onbaşı gibi onlarca yiğidimiz iman güçleriyle her zorluğun üstesinden gelmeyi başardılar. Türk savunması karşısında çok çok daha güçlü olan düşman kuvvetlerini eli boş, başı eğik göndermemizin nedeni elbette şans değildir.
………….
Türkler için var olmak ya da yok olmak sonucunu besleyen bu savaşta askerlerimizin kahramanlığı elbette tartışılmazdır. M. Âkif Çanakkale Şehitlerine adlı şiirinde de şöyle belirtmiştir:
‘’Bedr’in arslanları ancak bu kadar şanlı idi’’.
Çanakkale Savaşlarında bir gerçek daha vardır ki o da demir ve çeliğin, insan gücü ve cesaretini yenemeyeceği ve vatan sevgisini öldüremeyeceğidir.
Yine Çanakkale Savaşları Türk ve Dünya Tarihi için bir dönüm noktasıdır.
Yine M. Âkif’in aynı şiirinde dediği gibi bir hilal uğruna nice canlar verilmiş, iki yüz elli bin askerimiz şehit olmuştur.
‘’Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,
Boşanır sırtlara, vadilere sağnak sağnak’’ sözleriyle bunu dile getirmiştir Âkif.
Savaşta dahi olsa düşmanına yardım elini uzatmaktan çekinmeyen, yaralı bir düşman askerini kucağında taşıyan Türk’ün hikayesi ibret vericidir.
Dönemin en güçlü savaş gücünü yenme başarısını gösteren Çanakkale kahramanları gerçekten bir destan yazmış, ülkesini, vatanını, milletini düşman eline bırakmamak için seve seve ölüme gitmişlerdir.
Ve biz bugün eğer ülkemizde bağımsız bir şekilde yaşayabiliyorsak, tartışmasız bunu onlara borçluyuz.
O yiğitlerimize, o kahraman askerlerimize, evladını vatana kurban olsun diye kınalayıp savaşa gönderen fedakar analarımıza borçluyuz.
Onları sonuna kadar hep saygıyla, duayla ve minnettarlıkla anıyor, sizlerin torunları olmak, sizler gibi atalara sahip olmanın bizlere verdiği gururla yaşıyor ve sizleri asla unutmuyoruz.
‘’Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır,
Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır’’.
Konu: ÇANAKKALE TARİH 18 MART 1915 
Çarş. Eyl. 05, 2007 5:48 am
Ellerine saglık kardesim... Paylasımın icin tskkrler..
